درسته که قم معروفترین شهر استان قم محسوب میشه؛ اما این استان شهرهای زیبای دیگهای هم داره که هر کدوم از اونها ویژگیهای منحصربفرد خودشون رو دارن. این استان سه تا شهرستان به اسمهای قم، کَهَک و جعفرآباد داره. جعفرآباد توی شمال غربی شهرستان قم قرار گرفته و مرکز اون هم شهر جعفريه هست؛ که جزو مناطق حاصلخیز و مناسب برای کشاورزی هم محسوب میشه. با ما همراه باشید تا توی این مقاله، شما رو با این منطقه و جاهای دیدنیش بیشتر آشنا کنیم.
جعفرآباد در سال ۱۴۰۰ تبدیل به یه شهرستان مستقل شد. این شهرستان همسایه شهرهای ساوه، تفرش و قمه و دو تا بخش داره؛ بخش قاهان و بخش مرکزی. بخش مرکزی هم شامل دهستان جعفرآباد، باقرآباد و شهر جعفریه میشه. توی بخش قاهان شهرستان جعفرآباد قم دهستانهای قاهان و کُهَندان وجود دارن. دره قاهان تو 35 كيلومتري جاده ساوه به سلفچگان و مرز استان قم و مرکزی قرار داره. توی کهندان هم، میتونین از روستاهایی مثل کاسوا، نِویس و انجیله دیدن کنین. کهندان از لحاظ زمینشناختی، روی یه کمربند آتشفشانی قرار گرفته و ده کهندان چشمهها و قناتهای زیبای زیادی داره.
جعفریه تو ۳۵ کیلومتری شمال غربی شهر قم قرار داره و اسم قدیمیش، «گازران» بود. اما تو سال ۱۳۷۵ بعد از اینکه این منطقه بهعنوان شهر ثبت شد؛ اسمش هم به جعفریه تغییر کرد. باید به این نکته هم اشاره کنیم که مذهب مردم این شهر، شیعه جعفری هست. شهرداری جعفریه تو سال ۱۳۷۷ تاسیس شد. گویش مردم این منطقه هم بیشتر ترکی و فارسیه. توی شهر جعفریه دامپروری، خیلی رواج داره؛ تا جاییکه بیشتر از ۱٫۵ درصد گوشت ایران رو همین شهر تامین میکنه. در کل، این شهر با وجود ۳۰ هزار هکتار زمین کشاورزی و حدود ۴۰۰ هزار دام، به قطب کشاورزی و دامپروری استان قم معروف شده. مهمترین محصولات کشاورزی جعفریه گندم، جو، طالبی، انگور، انار، پنبه، کُلزا و یونجه محسوب میشن.
آب و هوای شهر هم مثل بیشتر جاهای قم، گرم و خشکه و تابستونهای گرم و زمستونهای سردی داره. جعفریه نزدیک جاده ساوه و سلفچگان قرار گرفته، این مسیر، جاده ترانزیتیه که استانهای غرب کشور از طریق اون، به قم وصل میشن. این موضوع بههمراه بناهای تاریخی و جاذبههای دیدنی، این پتانسیل رو توی جعفریه بهوجود آورده که به قطب گردشگری شهرستان جعفرآباد قم هم تبدیل بشه. از جاهای دیدنی این شهر علاوه بر روستاهای زیبای اطراف، میشه به پارک لاله جعفریه که 700 متر مربع مساحتشه و فضای بازی مخصوص کودک و بزرگسال داره و پارک تفریحی سرو که نزدیک جاده دولتآباده و 33000 مترمربعه؛ اشاره کرد. پارک سرو کفپوش موزاییک، آبنمای مکانیزه، نمازخونه، آلاچیق و… هم برای مسافرها فراهم کرده.
شهرک دامشهر از توابع بخش مرکزی جعفرآباده که بزرگترین میدان دام مرکز کشور محسوب میشه. این شهرک در حال حاضر با مشکلی با عنوان سکونت انسان در میدان دامشهر مواجه شده. عدهای از کارشناسها معتقدن ازونجاییکه دامشهر مخصوص دامه و برای سكونت انسان ساخته نشده؛ بنابراین افراد ساكن در اون هم در معرض بیماری هستن. حتی با وجود اینکه دانشآموزهای این منطقه نمیتونن به تحصیلشون ادامه بدن؛ اما ساختن مدرسه در مجتمع دامشهر رو کار درست و اصولیای نمیدونن. این رو اضافه کنیم که گنبد نمکی قم یا همون کوه نمکی، در نزدیکی منطقه دامشهر قرار گرفته.
شهرستان جعفرآباد روستاهای زیادی داره و توی خیلی از این روستاها، بناها و یا رسومات جذاب و جالبی دیده میشه. توی این قسمت، قصد داریم بطور مختصر راجع به همه این روستاهای زیبا صحبت کنیم:
توی بخش قاهان از شهرستان جعفرآباد، یک روستا به اسم آبدانک وجود داره که کوهستانی و تپهای شکله. نکته جالب این روستا اینه که توی سرشماری سال 1385، جمعیت کل این روستا 8 نفر بوده. درواقع فقط 3 تا خونواده توی روستا زندگی میکردن. این روستا یه جاده آسفالته، آب لولهکشی و برق داره؛ اما گاز لولهکشی، مسجد، حموم عمومی، یا حتی بقالی و نونوایی نداره.
به روستای آغِلَک، آقالک هم گفته میشه و این روستا هم توی بخش قاهان قرار داره. در واقع آغلک، اولین روستای دره قاهان از سمت ورودی اون محسوب میشه. از زیباییهای این روستای کوهستانی، میشه به نمای پلکانی اون و رودخونه وِزوا اشاره کرد. روستای آغلک، چهار قسمت داره: هفتچشمه در مرکز روستا، خورتاب (به معنی آفتابرو) با قدمت طولانیتر از هفتچشمه، گزنه و گابره یا گاوبره. یه جاده هم وسط روستا هست که بخش هفت چشمه و گابره رو از خورتاب و گزنه جدا میکنه. توی این روستا، توت مشهدی کاشته میشه. بیشتر جمعیت روستا بهصورت فصلی در این منطقه ساکن هستن و به همین علت هم امکانات زیادی به این روستا تعلق نگرفته.
ادریس آباد، یکی از روستاهای جعفرآباده که از لحاظ طبیعی، بیشتر حالت دشت داره و جاده اون شوسه یا درواقع بهصورت شنریزی شده هست. جمعیت این روستا تو سال 85 کمتر از 3 تا خونواده بوده!
روستای اِسفید، توی دهستان کهندان قرار داره و مردمش خلج زبان هستن. در گذشته این روستا با مشکل شدید بیآبی مواجه بوده و با تانکرهای اجارهای به اهالی روستا، آبرسانی میشد. اما در حال حاضر موضوعی که باعث شده این روستا تو استان قم معروف بشه، اصلاح الگوی مصرف آب و تبدیل اسفید به الگوی مبارزه با مشکل بحران آبه.
اُشتُریه، از روستاهای دهستان باقرآباده که این روستا هم بسیار کم جمعیت بوده و تو سرشماری سال 85 کمتر از 3 خونوار در این روستا ساکن بودن.
الگان، روستایی از دهستان کهندانه که حدود 250 نفر در اون زندگی میکنن. در واقع جمعیت روستا نسبت به گذشته افزایش داشته. زبان اهالی الگان، ترکی آذربایجانیه.
روستای الویرآباد، از توابع بخش مرکزی جعفرآباد محسوب میشه و طبق آمار سال 95، اهالی این روستا ۵۳۷ نفر بودن. روستای الویر آباد توی 5 کیلومتری شمال شهر جعفریه و 45 کیلومتری غرب شهر قم قرار گرفته و به بزرگراه جعفریه-قم هم نزدیکه. دو امامزاده سید موسی و سید سلیمان هم در نزدیکی همین روستا قرار دارن.
روستای انجیله از توابع بخش قاهانه که فاصلهاش تا مرکز شهرستان جعفرآباد، ۵۵ کیلومتره. این روستا بین كوههای قلارخانه، مارگز و وتوس و دره جوجار قرار گرفته. آتشفشان چاچار هم در 3 كیلومتری روستای کوهپایهای انجیله وجود داره. زیارتگاه امامزاده هادی هم که مربوط به دوره صفویه میشه؛ در نزدیکی این روستاست. این بنا، آرامگاه پنج امامزاده به اسمهای امامزاده هادی، شهربانو، حلیمه خاتون، رقیه خاتون و زینب خاتونه. روستای انجیله یک بنای چهارطاقی معروف داره که قدمتش به دوره باستان میرسه. این روستا غذاهای محلی خوشمزهای هم داره مثل: آبگوشت، اشكنه، خاگینه و آبگرمه.
روستای باقرآباد، مرکز دهستان باقرآباده که یه روستای دشتی به حساب میاد و راه زمینیش هم آسفالت شده. این روستا تقریبا پرجمعیته و تا سال ۱۳۹۰ تعداد واحدهای مسکونیش به ۴۹۸ تا رسیده. از امکانات این روستا میشه به دسترسی به اینترنت، آب و گاز لولهکشی، شبکه سراسری برق، بقالی، نونوایی، مسجد و امامزاده اشاره کرد.
روستای بُستانآباد که از توابع بخش مرکزی جعفرآباده هم مثل خیلی از روستاهای منطقه، طبیعتی دشتی داره و جاده روستا هم آسفالت شده. بهجز امکاناتی مثل برق و آب و گاز لولهکشی، بقالی و نانوایی، این روستا، زمین ورزشی، دسترسی به وسیله نقلیه، مسجد و امامزاده هم داره. یه موضوع جالب راجع به بستانآباد اینه که تعداد مردان و زنان روستا، توی سرشماری سال ۱۳۹۰ دقیقا با هم برابر بود.
بَنابَر روستایی سرسبز و درهای، از توابع قاهانه و رودخونه وِزوا که تو همه فصلهای سال آب داره از وسطش عبور میکنه. میگن دلیل اینکه اسم روستا رو بنابر گذاشتن اینه که اولین بنای ساخته شده در منطقه رو توی همین روستا ساختن. احتمالا دلیل ساخت بنا هم وجود رودخونه پرآب وزوا بوده. وسط این رودخونه یه پل طبیعی از بهم پیوستن ریشه درختهای چنار وجود داره و حتی این روستا یه غار تاریخی هم داره. امامزاده عاقب هم که مربوط به دوره صفويه و قاجاريه میشه؛ توی این روستا واقع شده. جالبه بدونید اکثر مردم این روستا با هم فامیل هستن و نام خونوادگی بیشترشون قاسمی، حاج بابائی، آقابابایی، علیمیرزایی و اسدالهی هست. از رسومات مهم این روستا، مراسم سنتی تعزیه خوونیه که قدمت زیادی داره و تو ایام مذهبی اجرا میشه. این روستا آب لولهکشی، برق، تلفن، بقالی، مسجد و زمین ورزشی داره. اما طبق آخرین گزارشات، هنوز گاز لوله کشی و نونوایی نداره.
پاچیان یا پاجیان از توابع جعفرآباد، توی ۳۰ کیلومتری غرب شهر قم قرار داره. در اطراف این روستا کوه نمک، کوههای یزدان، ارتفاعات ساوه و رودخونه فصلی قره چای وجود دارد. بیشترمردم پاچیان به کشاورزی و دامداری مشغولن و به زبان فارسی صحبت میکنن. داخل روستا هم یه مجموعه تاریخی از مسجد جامع و آب انبار مربوط به دوره قاجار قرار داره. نزدیک جاده اصلی این روستا هم یه قلعه قدیمی به اسم قلعه اربابی وجود داشته که در حال حاضر هیچ اثری ازش دیده نمیشه! روستای پاجیان امکاناتی مثل آب، برق، تلفن و گاز، دبستان ابتدایی مخصوص دخترها و پسرها و راهنمایی و دبیرستان پسرانه داره.
توی بخش مرکزی جعفرآباد و ۴۵ کیلومتری شهر قم، روستایی به نام پِستِگان واقع شده. بعضیها به این روستا، پستکان هم میگن. متاسفانه در حال حاضر اهالی این روستا با مشکل فاضلاب مواجه شدن!
این روستا مرکز دهستان جعفرآباده و جمعیت اون تو سال ۱۳۹۵، جمعیت آن ۹۱۹ نفر بوده.
روستای سرسبز جِمِزقان یا جمیزقان، در قاهان قرار گرفته و به علت طبیعت بکر و امکان کوهنوردی، از روستاهای محبوب برای طبیعتگردان و گردشگرها به شمار میره. رودخونه وزوا، از جنوب روستای جمزقان میگذره و این روستا آب و هوای معتدل و خشکی داره. در حال حاضر ۱۸ تا خونواده تو این روستا زندگی میکنن. خیلیها معتقدن جمزقان، یه بهشت کوچیک تو دل کویره. این روستا یک امامزاده معروف به نام امامزاده هادی(ع) داره که ایشون از فرزندان یا نوادگان امام موسی کاظم(ع) هستن و اهالی منطقه ارادت خاصی به ایشون دارن.
روستای چاه صادق خان هم توی مرکز شهرستان جعفرآباده و تو سرشماری مرکز آمار در سال ۱۳۸۵، کمتر از سه خونواده در این روستا زندگی میکردن.
توی بخش قاهان و 60 کیلومتری شمالغربی شهر قم، یه روستای معروف وجود داره که اسمش چاهکه و حدود 100 تا خونواده هم در اون زندگی میکنن. روستای چاهک به نسبت اکثر روستاها امکانات خوبی داره. از جمله این امکانات میشه به دفتر خدمات پستی و مخابراتی، آب لولهکشی بهداشتی، برق، نونوایی، خرازی، مدرسه ابتدایی و راهنمائی دخترونه و پسرونه، دو تا مسجد، دوتا حسینه که یکیش یک قرن قدمت داره و حموم عمومی اشاره کرد. این روستای تپهای شکل، به تنهایی حدود یک چهارم از مرغ مصرفی استان قم رو تامین میکنه و مزارع زیادی هم داره که هرکدوم محصولات خاص خودشونو دارن.
توی این روستا بنایی به اسم ميل سنگی با ارتفاع ۸۷ متر واقع شده که یه پلان دایرهای داره و قدمت اون به دوره ساسانی میرسه. مردم این روستا شدیدا به چشمزخم اعتقاد دارن و اکثرا از مهرههای آبی رنگی به اسم مُرٌکِو، آیه «وَ اِنْ یکاد» و اسفند دود کردن استفاده میکنن. همچنین از نظر اونها آواز جغد هم شومه. رودخونه چاهک هم خیلی منحصربفرده؛ چون با اینکه در دل کویر قرار داره ولی داخلش ماهی و خرچنگ دیده میشه! تنگه چاهک که قدیمها به نام تنگه قاهان شناخته میشد، از دیدنیهای زیبای این روستاست که مثل یک بهشت تو دل کویری قمه.
روستای چمانک قاهان کوهستانی، درهای یا تپهایه که گاز نداره اما برق و آب و جاده آسفالته داره. اطلاعات بیشتری از این روستا در دست نیست.
روستای حسین آبادزند، در مرکز شهرستان جعفرآباد واقع شده و تا سال ۱۳۸۵، ۳۷خونوار با جمعیت ۱۵۹ نفر ساکن این روستا بودن.
یکی دیگه از روستاهای مرکزی شهرستان جعفرآباد قم ، حیدرآباده که سال ۱۳۹۰، ۲۸۸نفر جمعیت داشته. توی این روستا برق، آب و گاز لوله کشی، دسترسی به وسیله نقلیه عمومی، بقالی، نونوایی و مسجد وجود داره و راه زمینی این روستا آسفالت شده. همچنین حیدرآباد یک امام زاده معروف هم با نام امامزاده غیب داره. در نزدیکی روستای حیدرآباد، یه روستا به اسم محمودآباد وجود داره که طبق یک رسم قدیمی در ایام سوگواری مذهبی، اهالی این روستا با علامت و المهایی، به سمت روستای حیدرآباد میرن. اهالی روستای حیدرآباد هم به اسقبالشون میرن تا با هم در جوار امامزاده غیب، به سینهزنی و عزاداری بپردازن.
خِدِرآباد، هم از توابع بخش مرکزی جعفرآباده که تو سال ۸۵، جمعیتش حدود ۷۳ نفر و کلا ۱۹ خونواده بوده. اما تو سال ۹۵ جمعیتش به ۵۳ نفر کاهش پیدا کرده.
روستای دشتی دیزار، یه جاده شنریزی شده داره. این روستا برق داره اما گاز و آب لوله کشی نداره. تا سال ۱۳۹۰ کل جمعیت روستا ۱۳ نفر بودن که ۷ نفر اونها مرد و ۶ نفر هم زن بودن. تعداد واحد مسکونی این روستا هم ۵ تا ساختمون بوده.
روشَگان، در دهستان کهندان، یه روستای کوهستانیه. راه زمینی روشنگان شنریزی شده و گاز هم نداره؛ اما آب و برق و مسجد داره. تا سال ۱۳۹۰ تعداد خونوار ساکن این روستا ۱۵ تا بوده. از مهمترین اتفاقات سالانه روشنگان هم میشه به برداشت گیلاس توی این روستا اشاره کرد.
سعدآباد، از توابع جعفریه محسوب میشه و در ۴۵ کیلومتری شهر قم قرار داره. جمعیت این روستا تو سال ۱۳۸۵، ۱۵۷ نفر بود و سال ۱۳۹۰ تعداد ساکنین روستا به ۴۷ نفر رسید. اما در حال حاضر با توجه به امکانات برنامهریزی شده در روستا، امکان افزایش جمعیت و مهاجرت معکوس به این روستا هم وجود داره. روستای سعدآباد یه روستای دشتیه و برق و آب لولهکشی و جاده آسفالته داره اما گاز و امکاناتی مثل نونوایی، بقالی و دسترسی عمومی به اینترنت نداره.
روستای سولَقان، هم در قاهان وجود داره و وضعیت طبیعیش، دشتی محسوب میشه. سولقان گاز و آب لولهکشی نداره؛ همینطور بقالی و نونوایی هم تو روستا دیده نمیشه. راه زمینی روستا هم بهصورت شنریزی شده باقی مونده. تو سرشماری سال ۱۳۹۰ تعداد واحد مسکونی روستا، ۱۵ تا گزارش شده. روستای كوچیک سولقان بخاطر آب و هوای معتدلش یکی از مناطق مناسب برای کشت اناره. تقریبا 40 هكتار از این روستا به باغ انار تبدیل شده.
در شهرستان جعفر آباد قم دوتا روستا با عنوان شریفآباد وجود داره. یکی روستای شریفآباد گاوخونیه که جمعیتش بیشتر از 20 خونواده ذکر شده و اخیرا هم راه اصلیش آسفالت شده. دومی هم روستای شریفآباد زند، که در گذشته 600 نفر جمعیت داشته؛ اما کم کم تعداد اونها کمتر شد و به 329 نفر رسید.
طبیعت روستای صفدر، از نوع دشتیه. این روستا برق، گاز و آب و مسجد داره. اما روستای صفدر که تا سال ۱۳۹۰ کلا ۴۴ نفر جمعیت داشته؛ بقالی و نونوایی نداره.
صفیآباد یکی دیگه از روستاهای دشتی بخش مرکزی منطقه هست؛ که جمعیتش تو سال 85 خیلی کم بوده و کمتر از 3 تا خونواده توی این روستا زندگی میکردن. راه اصلی این روستا هم یه جاده خاکیه.
روستای صیدآباد هم یه روستای دیگه از بخش مرکزی جعفرآباده که از سال ۹۰ تا ۹۵ با کاهش ۴۷ درصدی جمعیت روبرو بوده و تو سال ۹۵ فقط ۷۵ نفر ساکن این روستا بودن.
طَغَرود در دهستان باقرآباد قرار گرفته و چندین مکان دیدنی جذاب داره. مثلا گنبد نمکی طغرود، یکی از جاذبههای ژئوتوریسمی شهر قمه؛ سن زمینشناسی این گنبد حدود 60 میلیون ساله. گنبد نمکی طغرود از چینخوردگیهای زمینشناختی ایجاد شده. گفته میشه که روستای طغرود در اصل یه بازار بوده که سر راه کاروانها قرار داشته. یخچال طغرود و قبرستون این روستا هم از جاهایی هستن که بوضوح قدمت طولانی روستا رو نشون میدن. قنات کهریز این روستا هم ۲۵۰۰ متر طول داره. امامزاده طاهر(ع) هم توی روستای طغرود واقع شده.
آب، برق، گاز، تلفن، جاده آسفالته، اینترنت g4، یه مسجد بزرگ و پارک بازی کودکان از امکانات این روستاست که از توابع جعفریه به شمار میره. یهجورایی میشه گفت روستای عبدل آباد، وسط قم و ساوه قرار گرفته.
عسگرلی هم توی دهستان باقرآباده و وضع طبیعیش بهصورت دشتیه. این روستا بقالی داره ولی نونوایی نداره. وجود مسجد، برق، آب و گاز لولهکشی هم، جز امکانات این روستا محسوب میشه. جمعیت این روستا تا سال ۱۳۹۰، ۴۲۲ نفر بوده.
علیآباد نظرعلیخان، یه روستای دشتیه دیگه از توابع جعفرآباده که تا سال ۱۳۹۰ کلا ۱۱۲ جمعیت داشته. این روستا جاده آسفالت، مسجد، برق، گاز، آب، دسترسی به وسیله نقلیه عمومی و بقالی داره.
طبق آمار موجود، ۵ خونوار تا سال ۱۳۸۵، توی روستای علیخان بیکی در بخش قاهان، ساکن بودن.
روستای قِزِلآباد تو بخش مرکزی جعفرآباده و یه دبیرستان به اسم دبیرستان حضرت خدیجه(س) داره.
روستای کاسوای قاهان، آب و هوای معتدل کوهستانی داره و به دو قسمت محله بالا و محله پایین تقسیم میشه. زبان مردم روستا فارسیه و محصول کشاورزی معروفش هم گندم، توت، برگه زردآلو و بادومه. این روستا بسیار زیبا و سرسبزه و باغهای زیادی داره. مراسم تعزیه خونی سنتی روستای کاسوا هم خیلی معروفه. این روستا یک امامزاده به نام امامزاده ابوطالب داره که خیلی برای مردم محلی ارزش داره. کاسوا رو با اسمهای کاسبا و كاسب آباد هم میشناسن.
روستای کریمآباد، تو بخش مرکزی شهرستان جعفرآباد قرار گرفته و طبق سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، ۹۷ نفر یا درواقع ۲۱خونوار در اون زندگی میکردن.
کلاغ نشین، که اسم قدیمیش کلاغآباده و با اسم صادقآباد هم شناخته شده؛ از توابع بخش مرکزی شهرستان جعفرآباد قم هست. روستای کلاغنشین یه منطقه دشتیه و جادهاش آسفالت شده. این روستا مسجد، برق و آب داره اما گاز و بقالی و نونوایی داره. ۲۰ خونوار تو سال ۱۳۹۰ توی این روستا سکونت داشتن.
کیاب یه روستا از روستاهای بخش قاهانه که کوهستانیه و جاده روستا هم شنریزی شده. این روستا هنوز گاز لولهکشی و دسترسی به اینترنت نداره؛ بقالی و نونوایی هم نداره. یکی از آثار تاریخی کیاب، امامزاده علمدار کیابه. از اونجایی که تو سالهای گذشته، خیلی از آثار داخل بنا بوسیله قاچاقچیها دزدیده شده، شجرهنامه مشخصی برای این امامزاده موجود نیست ولی سبک معماری بنا، نشونهای از دوره سلجوقی محسوب میشه. این بنا تو فهرست آثار تاریخی ایران ثبت شده.
روستای گَروکی، طبق سرشماری سال ۱۳۸۵، ۱۱۲نفر جمعیت داشت اما تو سرشماری ۹۵ یعنی حدودا 10 سال بعد، فقط ۱۱ نفر تو این روستا زندگی میکردن! این روستا هم از توابع قاهان محسوب میشه.
روستای گَزآباد، یکی از روستاهای بخش قاهانه که محصولات کشاورزیش مثل انار، انگور، انجیر، توت، سیب و قیصی اون خیلی معروف شده. تعداد ساکنین این روستا تا سال ۱۳۸۵، ۲۲ نفر بوده.
روستای گلستان، تو بخش مرکزی شهرستان جعفرآباد و در دهستان باقرآباد قرار گرفته. این روستا تو ۱۲کیلومتری شهر جعفریه واقع شده و بسیار زیباست؛ آب و هوای روستای گلستان باعث شده که مسافرها و کوهنوردهای زیادی به این روستا سفر کنن. ارتفاع کوههای این روستا به ۱۸۷۵متر میرسه.
محمدآباد گائینی روستاییه که توی دهستان باقرآباده. گائینی اسم یه طایفه کورد زبانه که معنی لغویش هم آئین بزرگی و پهلوانی میشه.
محمودآباد، دارای وضع طبیعی دشتیه و راه زمینیش هم آسفالت شده. بر اساس سرشماری سال ۱۳۹۰ جمعیت کل محمودآباد ۵۳۴ نفر بود. توی روستای محمودآباد امکاناتی مثل زمین ورزشی، اینترنت، وسیله نقلیه عمومی، مسجد، بقالی و نونوایی و برق، گاز و آب فراهم شده.
روستای معصوم آباد که تو سال ۱۳۸۵، فقط ۲۷ نفر جمعیت داشت هم در بخش مرکزی جعفرآباد قرار داره.
در سال ۸۵ روستای مُقبِل آباد، محل زندگی ۹ تا خونواده بوده. این روستا هم از توابع بخش مرکزی جعفرآباده.
این روستا توی دهستان کهندان شهرستان جعفرآباد قم قرار گرفته و طبق آخرین سرشماری، 15 نفر جمعیت داشته. وضع طبیعی موشکیه، کوهستانی، درهای یا تپهای گزارش شده وآب و برق داره؛ اما گاز نداره. جاده اصلی این روستا آسفالت شده و مسجد و دسترسی به وسیله نقلیه عمومی هم برای اهالیش فراهم شده.
روستای کوهستانی یا تپهای مهرزمین توی دهستان قاهان وجود داره و تا سال ۱۳۸۵ توی این روستا ۱۲۷خونوار زندگی میکردن. این روستا آب، برق، مسجد، بقالی، نونوایی، دسترسی به اینترنت و وسیله نقلیه عمومی داره اما هنوز گاز لولهکشی به مهرزمین نرسیده.
روستای نجمآباد، در بخش مرکزی شهرستان جعفرآباد قم، یه روستای دشتیه که جاده آسفالته داره. مسجد، برق، گاز و آب لولهکشی جز امکانات این روستا محسوب میشن؛ ولی نجمآباد بقالی و نونوایی و دسترسی به وسیله نقلیه عمومی و اینترنت نداره.
۱۴۶ نفر در سال ۱۳۹۵ توی روستای نورآباد جعفرآباد زندگی میکردن. این روستا جاده آسفالته، آب، برق، گاز، بقالی، مسجد و امامزاده داره. این امامزاده بزرگوار، یحیی (ع) از نوادگان امام سجاد هستن.
بعد از روستاهای آغلک و بنابر به یکی دیگه از روستاهای قاهان، یعنی روستای نِویس میرسیم. سه تا رودخونه به اسمهای دران، دوریه و خامه به این روستا منتهی میشن. این روستا آب لولهکشی داره و چهار تا مسجد به اسم مسجد صاحبالزمان، مسجد سیدالشهدا، مسجد حضرت ابوالفضل و مسجد فاطمه الزهرا و یه حسینیه هم تو این روستا ساخته شده؛ نویس یه حمام تاریخی هم داره. بقعه بیبی شریفه خاتون هم که به دوره صفوی و قاجار مربوط میشه تو همین روستا واقع شده. این بقعه در فهرست آثار ملی ایران هم ثبت شده.
روستای پلکانی وَسفونجِرد، زیرمجموعه بخش قاهانه و از تاریخیترین مناطق استان قم محسوب میشه. اسم تاریخی وسفونجرد، «بسنگرد» بوده که بعد از حضور عربها در ایران، اسم بسنگرد به وسفونجرد تبدیل میشه. تو دوره ساسانی برای اکثر شهرها یا مناطق بزرگ از پسوند گرد استفاده میشد. بنابراین میشه نتیجه گرفت که تو اون دوره، این روستا محل مهمی بوده. توی روستا ی وسفونجرد، حمومی از دوره صفوی هم وجود داشته؛ اما قدمت این روستا طولانیتر از این حرفهاست. در روستا آثار تاریخیای کشف شده که نشون میده سابقه سکونت بشر توی این منطقه به ۳۰۰۰ سال قبل میرسه. قدیمیترین اثر کشف شده در این محل، مربوط به عصر آهن میشه. اینم یادتون باشه که نون محلی این روستا خیلی معروفه و مردم بسیار مهموننوازی هم داره.
توجه: اطلاعات این مقاله از منابع اینترنتی گردآوری شده است. در صورت مشاهده هر گونه مغایرت با اطلاعات واقعی میتونین برای ما کامنت بذارین و به ما در بهبود اطلاعات کمک کنین. اگر اطلاعاتی در خصوص هر کدوم از روستاهای این مقاله دارید، اطلاعات تماستون رو برای ما کامنت کنین تا باهاتون تماس بگیریم و این مقاله رو بهبود بدیم
نویسنده خاطره محمدی
خاطره محمدی هستم و دنیا رو با واژگان لمس میکنم. داستان نویسم و چند ساله شغلم اینه که حوزههای مختلف رو با کلمات روایت کنم. کتابها، موزیک، فیلم و برنامههای آشپزی بیشترین علاقهمندیهای من هستن. هنوز هم بعد از دیدن فیلمهای پلیسی-معمایی تصمیم میگیرم وقتی بزرگ شدم، کارآگاه بشم.